9 / 20
9
‘Ik vond het supervet dat de Hermitage me benaderde.’
In de ateliers hebben we van alles gemaakt met heel veel verschillende materialen, zoals klei of
drogenaald, je weet wel, daarmee maakte Rembrandt zijn etsen. Leuk vond ik het “circus in het
klein”, met een eikeltje en ijzerdraad heb ik toen een mannetje gefabriceerd. Het meest trots ben
ik op m’n stilleven van druiven, een appel en een kannetje. Bij deze opdracht heb ik geleerd om
vanuit verschillende perspectieven naar iets te kijken en vervolgens vanuit het mooiste uitzicht een
schilderij te maken. Het werk hangt nu bij ons in de woonkamer.
Ik kijk nu op een andere manier naar kunst. Vroeger bekeek ik een schilderij en dacht ik alleen maar:
“Wat een leuke kleuren”, en zocht ik daarna in het museum een bankje om op te zitten. Nu kan ik
een schilderij plaatsen in een tijd en stroming en begrijp ik de afbeelding beter. Soms blijf ik wel een
uur kijken naar één werk! Bij de tekenlessen op school merk ik dat ik een voorsprong heb: ik heb
allerlei technieken onder de knie.
Ik mis de lessen van de Hermitage voor Kinderen. Naar het einde toe werd het steeds leuker, ik heb
er zoveel geleerd! Ik zou zo weer alle lessen willen volgen.’
‘Ik vond het supervet dat de Hermitage me benaderde. Toen
we met school het museum bezochten, moesten we een mas-
ker maken. Blijkbaar viel dat van mij op want ik ben gescout,
al merkte ik daar tijdens die workshop helemaal niets van.
Ik had altijd al best wel interesse in kunst, mijn moeder nam
me soms mee naar een museum en op de basisschool vond
ik de lessen beeldende vorming heel leuk. Ik had ook altijd
duizenden knutselideeën, alleen de uitwerking ervan viel
meestal tegen. Dat vond ik jammer. Wat ik nu weet, is dat je
nooit precies dat kan maken wat je in je hoofd hebt zitten.
En dat je je daar dus ook niet vervelend over hoeft te voelen.
Afgestudeerd aan de Hermitage voor Kinderen
‘Ik zou zo weer alle lessen willen volgen’
der Werf